هرگز از من نخواهید 
بار سنگین دلتنگی ام را
بر دوش یک بیت 
یا بر شانه های یک جمله بگذارم

(جعفری اردیبهشت 91)

ای خورشید پشتت به کجا گرم است

که این همه آب ازدل دریا ربودی

من از این دور میبینم

در دل این قطره های فریب خورده

وسوسه هاییست

گاه آغوش طبیعت

گاه آدم ها و چترها شان 

گاه در دل قطره های پشیمان

هوس آغوش کویر میبینم

کاش این خورده فریبان میدانستند

در دل زمین کوچه های تاریکیست

که همه به دریا وصل اند

(جعفری - فروردین 91)